બધું જ જરૂરી છે પણ આ પણ જરૂરી છે......./ Everything is necessary but this is also necessary ........

 ૐ

બધું જ જરૂરી છે પણ, આ પણ આ જરૂરી છે........

દરરોજ સવાર પડે, ઉઠીએ કામે જાયે, કામ કરીએ, ઘરે આવીયે, સુઈ જઈએ અને જો સ્ત્રી હોઈ તો ઉઠીએ, ઘરમાં બધાના સવારે નાસ્તાપાણી, બપોરે જમવાનું બનાવવું, બધાંયને જમાડવા, જ્યાં આરામ કાર્યો નાં કાર્યો તો સાંજના ચા-પાણી  અને એ હજી નાં પત્યું તો સાંજનું જમવાનું અને જ્યાં માંડ બેસે ત્યાં સુવાનું અને ફરીથી ચાલુ થાઈ એ નીરસ એક રૂટિન વાળી જિંદગી. એમાં ક્યારેક મહેમાનો અવર જવર. પુરુષો બારે કામ કરવા જાય કે ધંધો કરવા જાય હંમેશા વ્યસ્ત અને સ્ત્રીઓ ઘરમાં જ હોઈ તો પણ વ્યસ્ત જ અને જો નોકરી કરતી હોઈ તો તો પછી અતિ વ્યસ્ત.

આપણે જયારે નાના હતા ત્યારે કેવું સુંદર બાળપણ હતું. એકદમ વ્યસ્ત, ભણવાનું, રમવાનું, પરીક્ષાઓ છતાં પણ એકદમ મસ્ત. બરોબરને મિત્રો! નાનકડા હતા ત્યારે આપણને કોઈ પૂછે કે તમે મોટા થઈને શું બનશો તો માથું ખંજવાળીએ ને ખભા ઉલાળીને હસ્તા હસ્તા રમવા ચાલ્યા જાયે. પછી મોટા થઈએને કામે જઈએ, લગ્ન કરીએને, ઘરની બાળકોની બધાની જવાબદારીઓ નિભાવીએ ને પછી એક દિવસ ઓચિંતાની કોઈ તકલીફ આવી પડે. તે તકલીફ ગમે તે હોઈ શકે, શારીરિક બીમારી, આર્થિક, માનસિક કે પછી સ્વજન વિયોગની. અને ત્યારે આપણી આંખ સંસારના જુઠ્ઠા સ્વપ્નમાંથી ખુલે છે. આપણે દરરોજ ભગવાનને પ્રાર્થના, પૂજા, પરિવારનાં સુખોની, બાળકોના ભવિષ્યની, નોકરી ધંધાનાં સફળતાની બધીજ પ્રાર્થનાઓ કરીએ છીએ પણ ક્યારેય આપણે ભગવાનને એમ કહીયે છીએ કે, " હેં પ્રભુ, તે આ મુજ આત્માને આ ધરતી પર મોકલ્યો તો છે પણ એનું મુખ્ય ધ્યેય શું છે? એવું શું કામ છે કે એવું શું કર્મ છે કે મારે કરવાનું બાકી છે? "

હું જાણું છું કે આવી વાતો તો બાવા સાધુ કે સંન્યાસી લોકો કરે આપણે તો સંસારી માણસો આપણને નાં લાગુ પડે, એવું જ કઈંક તમે વિચારતા હશો, બરોબર ને.

સાવ સાચી વાત. પણ આપણે આ સંસારમાં એકબીજાના ઋણાનુબંધ ચૂકવવા આવીયે છીએ અને આપણા આત્મને વધુ ઉન્નત કરવા માટે કારણ કે  જયારે દુનિયામાં આપણે આવીએ ત્યારે પણ એકલા જ આવીએ અને જયારે જઈએ ત્યારે પણ એકલા જ. બરોબર ને મિત્રો, તો પછી આપણી આ વ્યસ્તતા ભરેલી જિંદગીઓમાંથી થોડો સમય કાઢી પોતાના આત્માને ઓળખવામાં નાં કાઢવો જોઈએ? આખી જિંદગી મારું મારું કર્યું હોઈ, મારાં બાળકો, મારો પતિ, મારી પત્ની, મારાં પૈસા, મારો બંગલો વગેરે વગેરે..... અને જયારે ઉપરવાળાનું બોલાવો આવે ત્યારે ખાલી હાથે જવું પડે છે. શરીરની માંગો પૂરી કરવામાં વીતેલું જીવન ઈશ્વરનો અંશ જે આત્મા છે એની માંગો અને એનું કલ્યાણ કરવાનું તો રહી જ જાય છે.

તો મિત્રો થોડો સમય દરરોજ કાઢશું પોતાના કલ્યાણ માટે, ફક્ત અને ફક્ત પોતાની જાત સાથે, સવારે કે સાંજે પાંચ દસ મિનિટ મૌન રહીને પોતાની જાતને તપાસવા માટે. મિત્રો ચોક્કસ વિચારજો અને મને પણ ચોક્કસ જણાવશો. મારાં વિચારોને વાંચવા માટે ખુબ આભાર. ચાલો ત્યારે ફરી મળીએ ત્યાં સુધી શામડિવાઇનના પ્રણામ 🙏🙏🙏