આપણે કેવું જીવન જીવી રહ્યા છે???? / What kind of life are we living ????

 ૐ

આપણે કેવું જીવન જીવીએ છીએ??

ક્યારેય આપણે વિચારીએ છીએ કે આપણે કેવું જીવન જીવી રહ્યા છીએ??? તમે કેશો, હા વાળી એ તો ખબર જ હોયને આપણને. આ તે કેવો પ્રશ્ન છે? મસ્ત જીવન જીવી રહ્યા છે. બધું જ બરોબર છે, ઘરમાં બધું બરોબર છે, ધંધા પાણી બરોબર ચાલે છે, છોકરાવ બધા સરસ રીતે સેટલ થઇ ગયા છે, બસ બીજું શું? બધું મસ્ત જ છે. આ એક જવાબ થયો. બીજો, હા! ચાલે છે, જોયે એવુ નથી પણ ગાડું ગબડે જાય છે, આપણાથી થયું તે કર્યું હવે છોકરાવ જોઈ લેશે,  આપણે તો સવાર સાંજ મંદિરે જયેને બસીએ શાંતિથી. જોકે આ બધા જવાબો મિડલ એજ ( 45 થી 60) ની  ઉંમરનાના હોઈ છે. કોઈ 25 થી 40 વાળી ઉંમરનાને પૂછો તો કહેશે, કે હજુ તો ચાલુ કર્યું ઘણું કરવાનું છે, નોકરી શોધવાની છે, કારકિર્દી બનાવવાની છે, લગ્ન કરવાનાં છે, ઘર બનાવવાનું છે, થોડા પૈસા ભવિષ્ય માટે ભેગા કરવાનાં છે અને ઘણું બધું....... બોવ મોટું લિસ્ટ બની શકે. 60 થી ઉપરના હોઈ તો કહેશે કે, અમે તો હવે શું કરવાનાં જેટલું થાતુંતું એ કર્યું હવે આરામનાં દિવસો છે બસ હવે શાંતિથી બેસીએ થાય તો ઈશ્વરનું નામ લયે ને બેઠા જયારે ઉપરવાળાનું તેડું આવશે એટલે ચાલ્યા. બીજું શું? આવા જ કઈંક જવાબો મળે. બરોબર  ને!!!

પણ ખરેખર આપણે ક્યારેય આપણું જીવન માણ્યું છે કે જીવ્યું છે ખરું???? ચાલો થોડા પાછળ જઈએ આપણા બાળપણમાં, આપણે બધા જ સરસ રીતે જીવ્યા હશે કારણ, અમીર હોઈ કે ગરીબ બાળપણ સાવ નિર્દોષ હોઈ છે જેમાં નાં ભવિષ્યની ફિકર કે નાં વર્તમાનની ચિંતા. એકદમ બિંદાસ. (જોકે અત્યારે એવુ નથી અત્યારે તો બાળકોને દરેકમાં હરીફાઈ છે એટલે બધું જલ્દી જલ્દી મેળવી લેવું છે બધું. ) બોવ તો એવી બિંદાસ જિંદગી દસ કે બાર વર્ષ સુધી પછી ચાલુ થાય એ જિંદગીની હરીફાઈ ને એવી ચાલુ થાઈ કે આપણી પાસે આપણી જાતને તપાસવાનો કે તેનું અવલોકન કરવાનો સમય જ નથી રહેતો. આ દોડને ત્યારે ઝાટકો લાગે છે જયારે પોતાની ઉપર કે પોતાના અંગત સ્વજન ઉપર કોઈ તકલીફ આવી પડે. અહીંયા પૂછવું પડે કંઈ તકલીફ મોટી?? પૈસાની કમી કે તંદુરસ્તીની કમી? જોક મુખ્ય તો આ બેજ સૌથી મોટી તકલીફ છે. આ બેય માંથી પૈસાની તકલીફ પૂરી કરવામાં ક્યારે તંદુરસ્તીની તકલીફ થઈ પડે છે તેની ખબર જ નથી રહેતી. અને ત્યારે એ સમય આવી જાય છે કે તંદુરસ્તીની કમી પૂરી કરવા માટે નથી પૈસો સાથ આપતો કે નથી શરીર સાથ આપતું. પછી ચાલુ થાય માનસિક જંગ અને દોષારોપણ નો અવિરત ક્રમ. જેમાં આપણે બધાને આપણી હાલત માટે દોષ દેશુ, ખોરાકને, વાતાવરણને, ઘરના સભ્યોને, મિત્રોને બધાને પણ તોય પોતાની જાતને જ નઈ તપાસીએ. પછી તો જેમ પૈસો પૈસાને ખેંચે એમ શરીરમાં રહેલી એક બીમારી બીજી બીમારીને ખેંચે. પછી અફસોસ ચાલુ થાય, ફરિયાદો ચાલુ થાય, સાચા ખોટા વિચારો ચાલુ થાય અને આ બધું જ તકલીફ ઓછી કરવાની બદલે બળતમાં ઘી હોમય એમ વધારો કરે. સાચું જીવન બાળપણમાં જીવ્યા એજ  બાકી તો ભવિષ્યનાં સપના જોવામાં કાઢી. એક સપનું પૂરું થાય ત્યાં તો બીજું ને પછી ત્રીજું ને....... પણ હવે જીવનનાં જે પડાવ ઉપર હોઈ ત્યાં થોડા થોભીએ પછી ભલે ચાલીસે હોઈ, પચાસે હોઈ કે સાંઈઠે, થોડું વિચારીએ, આપણે જે કર્યું તે ભલે કર્યું, જે થઈ ગ્યું તે પણ ભલે થઈ ગ્યું, પણ હવે આપણે આપણી જાતને તપાસી આગળ વધીએ. આપણે આપણા સ્વાર્થ માટે તો ઘણા કામો કર્યા હશે પણ હવે દિવસનું એક કામ બીજા માટે નિસ્વાર્થ ભાવથી કરવાનું, જેમ પ્રકૃતિ નિસ્વાર્થ ભાવથી આપણને બધું આપે છે તેવી રીતે. ક્યારેય વિચાર્યું છે કે, હવામાંથી મળતો ઓક્સિજન સાવ મફત છે પણ એની કિંમત અત્યારે હોસ્પિટલમાં ઓક્સિજન પર રહેલા દર્દીને પૂછો કે શું કિંમત છે. પંદર દિવસમાં તો બિલ મોટું આવી પડે છે તો આપણે તો આખી જિંદગી પ્રકૃતિ પાસેથી સાવ મફત મેળવીએ છીએ બરોબર ને. મને લાગે છે આ એક જ ઉદાહરણ બસ છે આપણી માટે.

તો ચાલો મિત્રો આજ ને સુંદર રીતે જીવીએ, સારા કામોથી ભરી દઈએ, એ નાં થાય તો બીજા માટે સારા સુંદર વિચારો કરીએ,  બધાનાં કલ્યાણની પ્રાર્થના કરીએ અને આજને માણી લઈએ. મને વિશ્વાસ છે કે આવતીકાલ આવવાની જ નથી કારણ આપણે તો આજ ને જ માણવાનાં છીએ. સાચું ને મિત્રો!!

તમારું શું કહેવું છે??? ચોક્કસ જણાવશો. ફરી મળીયે ત્યાં સુધી શામડિવાઇનના પ્રણામ 🙏🙏🙏 ખુબ સાથ આપવા માટે સર્વેનો ખુબ ખુબ આભાર 🙏🙏🙏