અમરત્વને પ્રેમ કરો નાશવંતને નહી / Love immortality, not perishable

 ૐ

અમરત્વને પ્રેમ કરો નાશવંતને નહી / Love immortality, not પેરિશબલે

આ દુનિયામાં આપણને મોકલતા પહેલા પરમેશ્વરે પ્રકૃતિ બનાવી. સુંદર પ્રકૃતિ જેની મદદથી આપણે આપણો શારીરિક વિકાસ ખોરાક દ્વારા, માનસિક વિકાસ તેમની ( પ્રકૃતિની )સંભાળ દ્વારા અને આત્મિક વિકાસ તેના (પ્રકૃતિના ) ચિંતન દ્વારા કરી શકીએ. ઈશ્વરે આપણી માટે જ નહી પરંતુ પૃથ્વી ઉપર વિચારતા દરેક જીવ સૃષ્ટિ માટે બધી સગવડ કરી છે અને દરેક જીવને તેનું જીવન ચક્ર પૂરું કરી પોતાના આત્મનો વિકાસ કરવાની તક આપી છે.

કહેવાય છે કે હજારો જીવોની યોનીઓમાં પ્રવેશયાં પછી આત્માને માનવ જન્મ પ્રાપ્ત થઈ છે. આ છેલ્લી હોઈ છે અને આમાં જન્મ લીધા પછી જો મનુષ્ય ધારે તો મોક્ષને પ્રાપ્ત કરી જીવન મારણના ફેરાથી મુક્તિ મેળવી શકે છે અથવા સુંદર કર્મો કરી ફરીથી મનુષ્ય જીવન લઈ બીજા માટે પરોપકારી જીવન જીવી શકે છે. આ પૃથ્વી ઉપર એક વસ્તુ વાસ્તવિક અને સત્ય છે અને તે છે મરણ. દરેક જીવ જે જન્મ લઈને આવે છે તે જીવનું મૃત્યુ નક્કી જ છે. તો જે વસ્તુ નક્કી જ હોઈ તેનાથી ડરવાનું રહેતું જ નથી. તેની ચિંતા કરવાની પણ જરૂર નથી. ડરવાનું અને ચિંતા તો એની થાઈ જે નિશ્ચિત ના હોઈ અને એ છે જન્મ. આપણને એ ખબર છે કે એક દિવસ આપણે બધાને આ પૃથ્વી છોડી મોતના ખોળામાં સુવાનું છે પણ આપણને એ ખબર નથી કે આપણે ફરીથી પાછા આવશુ કે નહી. બરોબર ને!!!! તો પછી આપણે આ ધરતી ઉપર શું કરવાનું રહે છે????? બધા ચોક્કસ વિચારો......

જી હા!!! બધાના જીવનનો પૃથ્વી ઉપર આવવાનો એક ઉદેશ્ય છે એક ધ્યેય છે. જેની ઘણાને પૂર્વ સંસ્કારોને લીધે પહેલા ખબર પડી જાઈ છે અને ઘણાને જીવનની ઠોકરો બતાવી દયે છે અને ઘણાને બહુ મોડું સમજાય છે પણ જ્યાં સુધી એ નહી સમજાઈ ત્યાં સુધી હાજરો લખો જન્મ મરણ ફેરા ચાલુ રહે છે. આપણે બધા ભૂલી ગયા છે કે આપણે બધા એ પરમપિતાના દિવ્ય આત્માઓ છીએ જેમણે આ શરીર રૂપી વસ્ત્રો પહેર્યા છે. દરેક જીવ એક આત્મા છે નાનકડામાં નાનકડા જંતુથી માંડી મોટા વૃક્ષોથી લઈને પ્રાણીઓથી લઈને મનુષ્યો સુધી બધા જ. અને બધા જ એ શરીરરૂપી વસ્ત્રમાં એક આત્મા છે જેને શ્રી કૃષ્ણની ગીતા મુજબ કોઈ અગ્નિ બાળી શકતો નથી, પાણી ભીંજવી શકતો નથી, પવન સુકવી શકતો નથી તો પછી એ અજર અમર આત્મા આપણે છીએ તો આ વસ્ત્ર રૂપી શરીરનો મોહ શું કામ????

કારણ???? કારણ ફક્ત એટલું જ કે આપણે આપણા અમરત્વ વાળા આત્માને ભૂલીને વસ્ત્ર રૂપી શરીરને પ્રેમ કરવા લાગ્યા એની તકલીફોને આપણી  તકલીફ દુઃખ સમજવા લાગ્યા છે અને એટલી હદે જોડાઈ ગ્યા છે કે આપણે મૃત્યુ પછી પણ એ સ્વીકારી જ નથી શકતા અને પૃથ્વી અને આકાશની વચ્ચે જે અધૂરી ઈચ્છાઓ પૂરી કરવાની જે યોનીઓ છે એમાં ભટક્યા કરીએ છીએ. જીવનના મોટા ભાગના દુઃખ આ અમરત્વ વાળા આત્માને ભૂલી ગ્યા છે એટલે જ છે. આ ખુબ સમજવા ને જાણવા જેવું છે.   જો આપણને એ યાદ રહે કે આપણે આ શરીર નહી પણ ઈશ્વરનો દિવ્ય અંશ આત્મા છીએ અને દરેક જીવ મારાં જેવો જ દિવ્ય આત્મા છે તો શું આપણો એમની સાથેનો વ્યવહાર બદલાઈ નહી જાઈ?? જોકે આ વિચારવાની શક્તિ ઈશ્વરે મનુષ્યોને આપી છે આથી માનવે જ વિચાર કરવાનો છે.

શું એ એમ વિચારે કે પોતે જેની સાથે વ્યવહાર કરે છે એ બધા જ પરમાત્માના દિવ્ય અંશ છે તો શું તેને ક્રોધ આવશે?? શું તે કોઈનું ખરાબ કરી શકશે??? શું તે કોઈને છેતરી શકશે???? શું તે કોઈની હત્યા કરી શકશે?? શું તે કોઈ જીવને મારીને ખાઈ શકશે?? ચોક્કસ વિચારજો..... આપણે આટલા દૂર ના જઈએ અને ખાલી આપણા પરિવાના સાભયો વિશે વિચારીએ કે મારા સાસુ, સસરા, પતિ કે પત્ની, ભાઈ બહેન આ બધાજ મારાં આગલા જન્મના કોઈ ઋણાનુબંધે ભેગા થયેલા આત્માઓ છે જે તેમની બુદ્ધિ અનુસાર, તેમના જ્ઞાન અનુસાર વર્તન કરે છે ( સારુ કે ખરાબ ) તો શું આપણને તેમના ખરાબ વર્તન માટે કે સારા વર્તન માટે ગુસ્સો કે પ્રેમ થશે???

નહી!!!કંઈ નહી થાઈ કારણકે આપણે પણ આત્મા છીએ અને એ પણ આત્મા છે એ વિચાર જ આપણને સ્થિતપ્રજ્ઞાની અવસ્થામાં મૂકી દયે છે. ચાલો એનાથી પણ નજીકની વાત કરીએ તો આપણું શરીર કે જેને આપણે ( આપણે આત્મા ) પહેરીને બેઠા છીએ એની કરીએ. ઘણી વખત આપણે બીમાર પાડીએ કે ક્યાંય કંઈ લાગે કે તો આપણને ઘણી પીડા થાઈ છે, દૂખાવો થાઈ છે બરોબર ને!!!! ઘણી વખત કોઈનું અકસ્માતમાં કોઈ અંગ કપાઈ જાઈ એવું થાઈ તો ખૂબ દુઃખ થાઈ છે, સાચુંને. પણ આપણે એમ વિચારીએ કે આપણે તો અજર અમર આત્મા છીએ, પ્રભુના સંતાનો, મને જે તકલીફ પીડા થાઈ છે તે મને નથી એ મેં જે વસ્ત્ર રૂપે શરીર પહેર્યું છે તેમાં થોડી શીલાઇ નીકળી ગઈ છે, એમાં કાણું પડી ગયું છે, એ વસ્ત્ર ( શરીરરૂપી ) થોડું ફાટી ગયું છે, હું તો આત્મા છું હું તો એ જોવ છું મને તકલીફ નથી. શું આવી રીતે વિચારશું તો શરીરની તકલીફ ઓછી નહી થાઈ???

ચોક્કસ થશે. આપણા ઘણા એવા મોટા સંતો મહાત્માઓ  શારીરિક રોગો દ્વારા મૃત્યુ પામ્યા,  જલારામ બાપા, સ્વામી વિવેકાનંદ અને બીજા પણ ઘણા, અરે શ્રી કૃષ્ણ પોતાને પણ બાણ જ વાગ્યું હતુને, પિતામહ ભીષ્મ જેઓ બાણસેયા ઉપર જ સુતા હતા ને, એની પીડા કેવી હશે??? આપણે વિચારી પણ ના શકીએ, તો શું તેઓને પીડા તકલીફ નહી થઈ હોઈ. ચોક્કસ થઈ જ હોઈ પણ તેઓ પણ આપણી જેમ ઈશ્વરઅંશ જ હતા અને તેઓને યાદ હતું કે અમે આ શરીર નહી પણ એને વસ્ત્રની જેમ પહેરનારી દિવ્ય આત્મા છે.

બસ મિત્રો એટલું જ કહેવું છે કે જે અમર છે એને પ્રેમ કરો નાશવંત ને નહી. અમરત્વને પ્રેમ કરશો તો અમર બની જશો અને નાશવંતને પ્રેમ કરશો તેને નાશ કરવાનો પ્રયત્ન કરશો તો સદીયો સુધી પોતાની જ શોધમાં ભટક્યા કરશો. ચોક્કસ વિચારજો.....

 બહુ મોટો બ્લોગ થઈ ગ્યો માટે માફી માંગુ છું. તો ફરી મળ્યે ત્યાં સુધી બધા સ્વસ્થ રહો, મસ્ત રહો, કોરોનાથી બચીને રહો અને ખૂબ આનંદમાં રહો આવી ઈશ્વર પાસે પ્રાર્થના સાથે શામડિવાઇનના પ્રણામ 🙏🙏🙏