મન જોઈને મહેમાન થવાય, મકાન જોઈને નહી..../ Becoming a guest by looking at the mind, not by looking at the house ..

 ૐ

મન જોઈને મહેમાન થવાય, મકાન જોઈને નહી..../ Becoming a guest by looking at the mind, not by looking at the house ..

તમે ક્યારેય નાનકડા બાળકનું નિરીક્ષણ કર્યુ છે?? કેટલું નિર્દોષ અને કેટલું નિખાલસ અને માસુમ હોઈ છે. તેને કોઈ પણ વ્યક્તિ પ્રેમથી બોલાવે કે રમાડે તો એ તરત જ સ્મિત આપશે અને થોડીવારમાં તમને ઓળખતું હોઈ તેમ તમારી સાથે આવવા હાથ લાંબાવશે. આવો અનુભવ આપણને બધાને ક્યારેક તો થયો જ હશે.  એક નાનકડું બાળક પણ ભાવનું અને પ્રેમનું જ ભૂખ્યું હોઈ છે અને જ્યાં તે એ ભાવ જોવે છે એ તરત જાણ્યું અજાણ્યું ઓળખીયા વગર સ્મિત આપે છે.

આપણે પણ આ બાળકની માફક જ્યાં ભાવ હોઈ, જ્યાં આપણા પ્રત્યે સાચો પ્રેમ અને સ્નેહ હોઈ ત્યાં જ જવું જોઈએ. આજ માણસોનું જીવનધોરણ ખૂબ ઊંચું થઈ ગયુ છે. આજ માનવ પાસે ધન, સંપત્તિ ખૂબ વધી છે, તેમની પાસે મોટા મોટા મકાનો, મોટી મોટી ગાડીઓ અને ઘરમાં ખૂબ કિંમતી રાચરચીલુ ( ફર્નિચર )ને બધું છે.  પણ જેટલાં  મોટા ઘરો છે તેટલા મોટા તેમાં રહેનારાઓના હૃદય નથી. બધાને દેખાડો કરવો ગમે છે આથી બધાને ઘરે બોલાવશે પણ દેખાડો કરી સામેની વ્યક્તિને સંભળાવવાનું ચુકશે નહી. દરેક વસ્તુમાં દેખાડો કરશે. વાતો ઘણી કરશે પણ તમને ભોજનની સલાહ પણ નહી કરે . અત્યારે દરેક વસ્તુમાં દેખાદેખી વધી ગઈ છે. તારે પાસે જે હોઈ એ મારી પાસે હોવુંજ જોઈએ. પછી તેની એ લેવાની હેસિયત હોઈ કે ના હોઈ.

આજ આપણને બધાની પાસે સમયનો અભાવ જ છે. બધા પોતપોતાની જીંદગીમાં, કામકાજમાં, પોતાની તકલીફોમાં બધામાં ખૂબ વ્યસ્ત છે. આજ કોઈને સમય જ નથી. ( જોકે કહેવાનો બાકી બગાડવા માટે પણ ઘણો છે ). બધાની આજ ફરિયાદ છે. પહેલા ક્યારેય મહેમાન ફોન કરીને કે જાણ કરીને ઘરે ના આવતા. બસ આ બાજુ આવિયા છે તે ચાલ તમારી પાસે થતો જાવ અને ઘરમાલિક પણ જમવાનો સમય હોઈ કે ના હોઈ જમવાની સલા ચોક્કસ કરે જ. આજ પણ યાદ છે કે જયારે ઉનાળામાં કેરીની ઋતુ હોઈ ત્યારે મહેમાન આવે તો ખૂબ ગરમીમાં રોટલી કરવાનો કંટાળો આવતો પણ આવનાર સગું હોઈ કે ખાલી જાણવાળું પણ જમ્યા વગર મમ્મી પપ્પા કોઈને જવા જ ના દેતા.

આજ આપણે ક્યાંય જવું હોઈ તો જાણ કરીને જઈએ કે જમવાના હોઈ તો પણ પહેલાથી કહી દઈએ. આમાં ખોટું નથી. આજ બધા કામધંધા કરતા હોઈ, નોકરી કરતા હોઈ ઘરે હોઈ ના હોઈ તો આપણને ધકો ના થઈ તે માટે ખૂબ સારી વ્યવસ્થા છે. વળી આજકાલ આ ફોનની અને વાહનોની સગવડતાઓ પણ સરસ વધી ગઈ છે વળી રેસ્ટોરન્ટ પણ ખુબ બધા થઈ ગયા છે આથી પણ વાંધો નથી આવતો. અત્યારે તો ઘરે આવનાર મહેમાન કાં તો સાવ અંગત હોઈ છે અથવા આપણો પરમસ્નેહી હોઈ છે. પરંતુ નવાઈની વાત તો એજ છે કે મનાવને માનવ ગમવો ઓછો થઈ ગયો છે. અત્યારે મહેમાન કોઈને ગમતા નથી પછી તે જાણીતા હોઈ કે અજાણ્યા. માણસોના ઘર મોટા બનતા ગયા તેમ મન નાના થતા ગયા અને તેમાં રહેનારાઓની સંખ્યા પણ ઓછી થવા લાગી. ને પહેલા જે આંખોમાં સ્નેહ, હેત અને પ્રેમ જોવા મળતો તે આજ નથી મળતો. ઘરે તો ઠીક પણ ફોનની સગવડતા હાથ વગે હોવા છતાં  માણસને વાત કરવાનો સમય નથી. તો  ઘરે જવાનો તો વાત જ ક્યાં રહી!!!

આથી જ તુલસીદાસજી એ કહ્યું છે કે, 

 आवत ही हरषै नहीं नैनन नहीं सनेह|

तुलसी तहां न जाइये कंचन बरसे मेह||   

એટલે કે ભલે ત્યાં સોનાનો, ધનનો વરસાદ થતો હોઈ તો પણ તે ઘરે ક્યારેય ના જવું કે જે ઘરે જવાથી તે ઘરના લોકોને હર્ષ ના થાઈ કે લોકોની નજરમાં તમારા માટે પ્રેમ ના હોઈ. આથી જ જે સગા સંબંધી કે મિત્રો કે  બીજું કોઈ આપણને પ્રેમથી, સ્નેહથી અને દિલથી લાગણી બતાવે ત્યાં ચોક્કસ મહેમાન થવું પછી ભલે તેની પાસે સુદામાની જેમ ઝૂંપડી જ ભલે હોઈ પણ લાગણી શૂન્ય સગાસંબંધીઓ પાસે મહેલ હોઈ તો પણ ત્યાં મહેમાન ના થવું. આથી મન મોટું હોઈ ત્યાં મહેમાન થવાય ખાલી મકાન  મોટું જોઈને નહિ...

તો ચાલો મિત્રો ફરી મળ્યે ત્યાં સુધી બધા સ્વસ્થ રહો, મસ્ત રહો અને ખૂબ ખૂબ આનંદમાં રહો એવી ઈશ્વર પાસે પ્રાર્થના સાથે શામડિવાઇનના પ્રણામ 🙏🙏🙏